تنگی کانال نخاعی زمانی آغاز می شود که مجرای نخاع و مجرای عصبی در ستون فقرات تنگ شده و نخاع و ریشه های عصب را تحت فشار قرار می دهد. تنگی کانال نخاع معمولا به تدریج و با بالا رفتن سن شیوع بیشتری میابد، البته این تنگی در افراد جوانی که به طور مادرزادی کانال نخاعی کوچکی دارند هم وجود دارد. علائم شایع تنگی کانال نخاعی پا درد و کمر درد است که در زمان انجام فعالیت درد در این نواحی شدت میابد.
عمل جراحی مربوط به تنگی مجرای نخاعی و دیسک ستون فقرات
تعدادی از بیماران دچار عارضه تنگی مجرای نخاعی به دارو درمانی و فیزیوتراپی تخصصی واکنش خوبی نشان می دهند از اینرو ممکن است نیازی به جراحی نباشد. با این حال، در مواقعی ممکن است لازم باشد که جراحی بر روی ستون فقرات شما انجام شود. روش درمان بستگی به علت تنگی کانال نخاعی دارد.
انواع جراحی برای برطرف نمودن تنگی مجرای نخاعی
جراحی فورامینوتومی؛ چنانچه بخشی از دیسک یا برآمدگی استخوانی عصب های مجرای مهره ها را تحت فشار قرار دهد، عمل جراحی فورامینوتومی انجام می شود. هدف از جراحی فورامینوتومی، اینست که با بزرگ کردن دهانه ی مجرا، رشته های عصبی بتوانند بدون تحت فشار قرار گرفتن از آن خارج شوند.
جراحی لامینوتومی؛ این روش برای زمانی است که تیغه بر عصب بیمار فشار وارد می کند. جراح همانند جراحی فورامینوتومی دهانه بزرگی ایجاد می کند، اما این دهانه در تیغه یا پوشش استخوانی محافظ کانال نخاعی و نخاع بیمار ایجاد می شود. جراح با این روش فضای بیشتری برای رشته های عصبی بیمار ایجاد می کند.
جراحی لامینکتومی؛ بعضی مواقع جراحی لامینوتومی به تنهایی کافی نیست. ممکن است برداشتن تمام یا بخشی از تیغه لازم باشد. در این روش، از طریق جدا کردن استخوان ها از یکدیگر به جای برداشتن آنها، فشار کاهش می یابد. این جراحی از طریق تجهیزات سخت افزاری، نظیر دستگاه های فرآوری بین مهره ای یا قفس های میان بدنه ای انجام می شود.
دکتر شهرام شهسوارانی | بهترین جراح مغز و اعصاب